Ulvenhout, een dorp in het zuidoosten van de gemeente Breda, gelegen nabij de grens met Alphen-Chaam, draagt een rijke geschiedenis die doordrenkt is van mystiek en volksverhalen. 

 

, greep Peer tussen de benen en droeg hem als een veertje door de lucht. Over de velden vloog het dier, en bracht hem precies om elf uur bij de boerderij—te laat. Peer probeerde wanhopig binnen te komen, sloeg met zijn pet tegen de muur, en tot ontzetting van omstanders ontstond er een gat waarin hij samen met het monster verdween. De volgende ochtend werd hij dood aangetroffen, met een gebroken nek. Het gat in de muur kon nooit worden hersteld. De boerderij werd later herbouwd, maar de herinnering aan de Helhond leeft voort in de verhalen van Ulvenhout.

Ook buiten de boerderijen doen mysterieuze verschijnselen zich voor. Langs de A58 staat de Troeteleik, een eeuwenoude boom die volgens de overlevering een eigen wil bezit. Ondanks stormen en de oprukkende modernisering bleef de eik fier overeind. Voor de lokale bevolking is de boom een magisch symbool, een stille getuige van de verhalen die door de eeuwen heen zijn doorgegeven.

De Strijbeekse heide draagt eveneens haar geheimen. Er wordt verteld over een herder die tijdens een brand om het leven kwam en sindsdien als een brandend spookbeeld over de heide dwaalt. Nacht na nacht zou zijn gedaante de leegte van het landschap doorkruisen, een herinnering aan een tragisch verleden.

De sagen van Ulvenhout zijn meer dan spannende vertellingen. Ze vormen een levend geheugen van het dorp, waarin liefde, verlies, angst en het bovennatuurlijke samenkomen. Ze verbinden de huidige generatie met de waarden en geheimen van hun voorouders. Terwijl de heide nog waakt over haar dwaallichten en de Troeteleik haar takken spreidt, blijven de verhalen voortleven—fluisterend in de wind, ritselend in de bladeren, en kloppend in het hart van Ulvenhout.