De relatie tussen de god Bacco en een everzwijn heeft zijn wortels in oude mythen en symboliek. Het everzwijn werd vaak geassocieerd met wilde, ontembare natuurkrachten, terwijl Bacco juist de belichaming was van genot, overvloed en het vieren van het leven. In bepaalde verhalen wordt het everzwijn gezien als een krachtig symbool van chaos dat door Bacchus moest worden getemd. Andere keren wordt het dier in verband gebracht met de aarde en vruchtbaarheid, aspecten die ook in Bacchus’ domein vallen. Deze relatie weerspiegelt een balans tussen het wilde en het cultiveerbare, tussen instinct en menselijke verfijning, iets wat centraal staat in de symboliek rond Bacchus.