Tussen 1600 en 1700 kan je bij een bezoek aan het Paleis van Versailles in Parijs opmerken dat het paleis ondanks zijn pracht geen badkamers had.

In de middeleeuwen waren er geen tandenborstels, deodorants, parfums en veel minder toiletpapier. Menselijke uitwerpselen werden direct uit de ramen van het gebouw gegooid.

Tijdens de vakantie bereidden Versailles keukens banketten voor 1500 personen zonder minimale hygiënestandaard.

In moderne afbeeldingen zien we vaak karakters uit de tijd waaieren, maar de reden was niet de hitte: een sterke geur verspreidde zich onder de rokken van vrouwen, omdat er geen echte intieme hygiëne was. Buien waren zeldzaam door de kou en de bijna totale afwezigheid van stromend water.

Alleen de edelen konden op dienaren rekenen om hen te waaieren, zowel om slechte geuren van lichaam en adem te verdrijven als om insecten weg te houden.

Vandaag bewonderen bezoekers van Versailles de prachtige tuinen, maar tijdens de monarchie werden ze ook gebruikt als badkamers tijdens de beroemde hoffeesten, omdat er geen badkamers beschikbaar waren.

In de middeleeuwen vonden de meeste huwelijken plaats in juni, het begin van de zomer. De reden? Eerste bad van het jaar werd in mei genomen, dus in juni was de geur nog uit te houden. Echter, om elke slechte geur te verbergen, droegen bruiden boeketten bloemen naast hun lichaam, vandaar de traditie van het bruidsboeket.

Badjes werden genomen in een groot bad gevuld met heet water. Het hoofd van de familie had het voorrecht om eerst te duiken, gevolgd door de andere familieleden in leeftijdsorde. De pasgeborenen waren de laatsten, en het water was zo vies dat het dodelijk voor hen kon worden.

De daken van huizen hadden vaak geen binnenbekleding, met houten balken die dienden als opvang voor dieren zoals honden, katten, ratten en kakkerlakken. Toen het regende en het dak lek was, sprongen deze dieren op de grond.

Degenen die het konden betalen, gebruikte tinnen borden, maar sommige voedingsmiddelen, zoals tomaat, roestten het materiaal, waardoor fatale vergiftiging Jarenlang werden tomaten als giftig beschouwd.

Blikken glazen werden gebruikt om bier of whiskey te drinken, en het combineren van alcoholische dranken met tinoxide kan bewusteloosheid veroorzaken zoals narcolepsie Iedereen die voorbij kwam kon denken dat het individu dood was, en het lichaam werd gedragen en voorbereid op de begrafenis.

De overledene werd aan de keukentafel geplaatst, waar familie en vrienden keken, aten en dronken, wachtend of hij wakker zou worden. Zo werd de traditie van de wake geboren.

In Engeland werden door plaatsgebrek op begraafplaatsen graven opnieuw gebruikt. De resten werden verwijderd en in eierstokken geplaatst. Bij het openen van oude doodskisten werden vaak krassporen aangetroffen aan de binnenkant van het deksel, wat erop wijst dat de persoon levend begraven was.

Vanuit daar kwam het idee om een touw aan de pols van de overledene te binden, door het door een gaatje in het deksel naar een bel die aan de buitenkant van het graf werd geplaatst. Een persoon stond een paar dagen op wacht en als de "doden" wakker zouden worden, bewoog hij zijn arm en luidde aan de bel.

'Saved by the Bell', een uitdrukking die we vandaag nog gebruiken, komt uit deze praktijk