Wassailing the apple tree

Geschiedenis
Wassailing the apple tree, ook wel het drinkgelag bij de appelboom raakt enorm bekend vanaf 1927, maar het is een gebruik dat terugkeert naar lang vervlogen tijden. Het werd voor het eerst gedocumenteerd in geschriften uit 1585, maar is naar alle waarschijnlijkheid al veel langer in gebruik. Het is gekend dat zowel de appel als de peer een zeer sterke betekenis hadden bij de Keltische volkeren. Deze connectie was zo diep dat ze over de landen heen en zelfs bij de eerder geïsoleerde stammen toch gekend was. Ze zelfs terug gaan tot in de pre-historie en zo haar weg gevonden over alle streken. Echter is deze liefde en dan vooral voor de appel zeker bij de Britse en Bretoense mensen gebleven, en wordt ze geuit als een grote lust naar appelcider.
Momenteel zien we nog steeds dat in bepaalde streken het ritueel doorgaat op de oude 12ste nacht, namelijk op 17 januari. Sinds het invoeren van de Gregoriaanse kalender is deze 11 dagen later dan de 12ste nacht van nu, wat ons dan de nacht van 6 januari geeft. Het wassailing is dus een onderdeel van de festiviteiten rond Samhain en Wintersolstice.
Enkel tijdens wereldoorlog II gingen de rituelen enkele jaren niet door.

Geografisch
Het is moeilijk om deze traditie geografisch te benaderen aangezien ze vrij universeel is en samenhangt met het voorkomen van de Keltische en Germaanse volkeren. We zien wel dat plaatselijk het gebruik nog erg verankerd zit in het dagelijkse leven zoals in Devon in het Verenigd Koninkrijk, maar even goed is het terug te vonden in bijvoorbeeld Zwitserland.

Ritueel
Een groepje jongemannen begeeft zich in de gekende boomgaarden om daar een ritueeloffer te houden, en dat zoals zo vaak tegen een vergoeding die meestal bestaat uit wat eten en een grote hoeveelheid drank.

Religie
Momenteel in deze moderne is dit oud gebruik nog steeds gangbaar en vindt het plaats op 6 januari, voor sommigen gekend als de 12de nacht, maar voor velen gekend als driekoningen-dag. Deze praktijk staat soms ook bekend als 'howling' of huilen. Op deze nacht gaan deze jongeren met hun schaal vol cider, op de boomgaard rondom de bomen staan. Hierna worden er stukken brood aan de wortels gelegd maar ook vastgeknoopt aan de twijgen. Dit alles gaat door terwijl er veelvuldig cider aan de wortel wordt uitgegoten. Deze ceremonie heeft als doel de boom te zegenen in de hoop het volgende seizoen een goede oogst te verkrijgen.
Hierbij is het belangrijk te begrijpen wat de invloed was van het bezit en de oogst van een appelaar en een boomgaard. Voor sommigen was het echt een levensbelangrijk aspect : een inkomen, veevoeding en een basis voor alcohol. Rijkdom wordt toen in bepaalde streken afgewogen aan het appelaars in de boomgaard.

Mystiek en magie
The Apple Tree Man
De folklore van The Apple Tree Man is een fascinerend onderdeel van de Engelse volksverhalen, specifiek afkomstig uit de regio Somerset. The Apple Tree Man wordt beschouwd als de beschermgeest van appelbomen en boomgaarden. Volgens de legende waakt hij over de bomen en zorgt hij voor een goede oogst, mits de boeren hem met respect behandelen. Dit verhaal gaat vaak gepaard met tradities zoals Wassailing, een oud gebruik waarbij de bomen worden gezegend met liederen en drank om vruchtbaarheid te garanderen. Het is een prachtig voorbeeld van hoe mensen door de eeuwen heen een spirituele verbinding hebben gezocht met de natuur. Nog steeds spreekt de mythe van The Apple Tree Man tot de verbeelding van velen, en het versterkt het belang van het koesteren van onze natuurlijke omgeving.
Hij is dan ook één van de vele beschermgeest in de boomgaard en vindt zijn oorsprong in de pre-Christelijke periode. Onze bomen zijn dan ook levende wezens en het gastvrij ontvangen van de boomspecifieke beschermgeesten zorgt voor een rijkelijke beloning. Zeker tijdens jaren met een goede oogst is het vertonen van dankbaarheid zeer belangrijk.
De komst van het Christendom bracht eigenlijk weinig verandering in het gebruik om offers te brengen aan de boomgeesten. De behoefte om dankbaar te zijn voor een goede oogst is intrinsiek en eigen aan het volk.
Deze tradities en zeker de gezongen zijn zo diep geworteld dat ze zelfs ondanks enkele verboden nooit verdwenen zijn en zelfs diep in de folklore genesteld geraakten.